و ایمان کامل، اشتغال به امور عادی و دلبستگی به عوامل دنیوی، گناه محسوب می شود; البته نه گناه کیفردار.

عصیان آدم(علیه السلام) نیز از این نوع معاصی بود، زیرا با نهی ارشادی حق تعالی مخالفت کرد، ولی خداوند متعال این اشتباه را درس عبرتی برای نسل های آتی قرار داد و فرمود: این شیطان برای تو و همسرت دشمنی خطرناک است، مواظب باش که شما را از بهشت بیرون نکند که به زحمت و مشقت بیفتید.

علاوه بر این، اوامر و نواهی الهی در صورتی مولوی است که پیامبر براساس مذهبش آن را ابلاغ کرده باشد. آن هنگام که حضرت آدم و حوّا در بهشت می زیستند، هنوز تکالیفی به عنوان (دین) تشریع نشده بود تا تخلّف از آن گناه اصطلاحی محسوب شود.