بیت معروف «میان مسجد و میخانه راهی است / بجویید ای عزیزان کین کدام است» از غزل شماره ۷۶ عطار نیشابوری است و در دیوان اشعار او آمده است. این شعر بر مشکلی که شاعر در جستجوی راه رسیدن به معشوق دارد، تاکید می‌کند؛ چرا که نه در مسجد راهی برایش هست و نه در میخانه [1، 2].

متن کامل شعر

رَه میخانه و مسجد کدام است

که هر دو بر مَنِ مِسکین حرام است

نه در مسجد گذارندم که رِند است

نه در میخانه کین خَمّار، خام است

میان مسجد و میخانه راهی است

بجویید ای عزیزان کین کدام است

به میخانه اِمامی مَست خُفته است

نمی‌دانم که آن بُت را چه نام است

مَرا کعبهِ خَرابات است امروز

حریفم قاضی و ساقی اِمام است

برو عطار کو خود می‌شناسد

که سَروَرْ کیست و سَرگردان کدام است

تفسیر شعر

این غزل بیان‌کننده سرگشتگی و گم‌گشتگی شاعر در میان دو مکان مقدس و نامقدس است، که هر دو او را طرد می‌کنند [1، 2]. او در مسجد پذیرفته نمی‌شود چون «رِند» (عارف وارسته) است و در میخانه هم پذیرفته نمی‌شود چون «خمار» (کسی که تشنه و نیازمند است) است. پس در این میان، راهی به سوی حقایق پنهان می‌جوید و از دیگران می‌خواهد آن را پیدا کنند [1، 2].

اطلاعات بیشتر

شاعر: عطار نیشابوری، از عارفان و شاعران بزرگ ایران.

منبع: غزل شماره ۷۶ دیوان اشعار عطار نیشابوری