پست‌مدرنیسم جنبشی است که با ویژگی‌هایی چون نفی «فراروایت‌ها» و حقیقت مطلق، پذیرش «پلورالیسم» (کثرت‌گرایی)، بازگشت به سبک‌های گذشته، استفاده از عناصری از فرهنگ عامه و رسانه‌ها، تمرکز بر ایده‌ی اصلی اثر به جای زیبایی‌شناسی صرف، و رویکردی ترکیبی و غیرخطی به مفاهیم مشخص می‌شود [1، 5، 6، 15]. در هنر، این رویکرد منجر به ترکیب سبک‌های متنوع، استفاده از مواد بازیافتی، و گاهی ابهام در درک اثر می‌شود، در حالی که در ادبیات به ساختارهای گسسته و بینامتنیت (ارجاع به آثار دیگر) منجر شده است [1، 2، 12].

ویژگی‌های کلیدی پست‌مدرنیسم

• نفی «فراروایت‌ها»:

  رد باورهای بزرگ و جهان‌شمول مدرنیسم مانند حقیقت مطلق و عقلانیت.

• پلورالیسم و کثرت‌گرایی:

  پذیرش تنوع فرهنگی و دیدگاه‌های مختلف و نفی تفکر تک‌صدایی.

• ترکیب سبک‌ها و «پاستیش»:

  استفاده از فرم‌ها، سبک‌ها و عناصر از دوره‌های مختلف تاریخی و فرهنگی، و حتی تقلید از ژانرهای دیگر (پاستیش) [1، 12].

• تأثیرپذیری از فرهنگ عامه:

  بهره‌گیری از تصاویر، مفاهیم و المان‌های موجود در رسانه‌های جمعی مانند تلویزیون، مجلات و تبلیغات در آثار هنری [4، 15].

• اهمیت «ایده» و «مفهوم»:

  تمرکز بر ایده و پیام پشت اثر، گاهی به قیمت کم‌اهمیت شدن زیبایی‌شناسی صرف.

• بازگشت به گذشته:

  تلفیق عناصر کلاسیک و سنتی با تکنولوژی و نوآوری‌های مدرن [1، 7].

• ساختارهای گسسته و غیرخطی:

  در ادبیات و روایت، استفاده از ساختارهای چندلایه و متقاطع به جای روایت‌های خطی و منظم.

• استفاده از مواد غیرمتعارف:

  استفاده از مواد بازیافتی و دورریختنی برای خلق آثار هنری، مانند لامپ‌های نئونی یا قوطی‌های کنسرو.

• از بین بردن مرز میان هنر و زندگی:

  تقلیل شکاف میان فرهنگ عالی و فرهنگ عامه، و هنر و زندگی روزمره.