باباطاهر » دوبیتی‌ها »

دوبیتی شمارهٔ ۲۰۶

مکن کاری که پا بر سنگت آیو

جهان با این فراخی تنگت آیو

چو فردا نامه خوانان نامه خونند

تو وینی نامهٔ خود ننگت آیو

دوبیتی شمارهٔ ۲۰۷: بی ته اشکم ز مژگان تر آیو

بیت "مکن کاری که پا بر سنگت آیو / جهان با این فراخی تنگت آیو / چو فردا نامه خوانان نامه خوانند / تو را از نامه خواندن ننگت آیو" از باباطاهر است. این بیت به این معناست که کاری نکن که در دنیا به سختی بیفتی و روز قیامت از خواندن نامه اعمالت شرمنده شوی.

معنی بیت ها:

• مکن کاری که پا بر سنگت آیو / جهان با این فراخی تنگت آیو:

  این دو مصرع به این معناست که کاری نکن که در زندگی دچار مشکل و سختی شوی و در این دنیای پهناور، زندگی بر تو تنگ و دشوار شود.

• چو فردا نامه خوانان نامه خوانند / تو را از نامه خواندن ننگت آیو:

  این دو مصرع به این معناست که زمانی که در روز قیامت، فرشتگان نامه اعمال انسان ها را می خوانند، تو از خواندن نامه اعمال خود شرمسار و خجل شوی.

نکات:

• قافیه:

  در این دوبیتی، قافیه بین مصرع های اول و دوم و همچنین مصرع های سوم و چهارم برقرار است.

• واج آرایی:

  در مصرع "چو فردا نامه خوانان نامه خوانند"، واج "ن" تکرار شده است که باعث زیبایی و آهنگین شدن شعر می شود.

• کنایه:

  در مصرع "تو را از نامه خواندن ننگت آیو"، "نامه خواندن" کنایه از حسابرسی اعمال در روز قیامت است.

• درس زندگی:

  این دوبیتی به عنوان یک درس زندگی، به ما توصیه می کند که در زندگی مراقب اعمال و رفتار خود باشیم تا در روز قیامت شرمنده نشویم.