مغز آلبرت اینشتین پس از مرگش در سال ۱۹۵۵، برای مطالعه حفظ شد و مطالعات متعددی بر روی آن انجام شده است. این مطالعات نشان داده‌اند که مغز او از نظر ساختاری با مغز افراد عادی تفاوت‌هایی دارد، به ویژه در مناطقی مرتبط با ریاضیات، تجسم فضایی و زبان.







تفاوت‌های مشاهده شده در مغز اینشتین:

بزرگتر بودن قسمت‌های مرتبط با ریاضیات و تجسم فضایی:
مطالعات نشان داده‌اند که قسمت‌های مغز اینشتین که در پردازش‌های عددی و تجسم فضایی نقش دارند، بزرگتر بوده اند.



اختلاف در اپرکولوم جداری:
بررسی‌ها نشان داده که اینشتین در ناحیه اپرکولوم جداری در لوب پیشانی خود فاقد یک قسمت بوده و این می‌تواند به توانایی‌های فکری او مرتبط باشد طبق مطالعه Wikipedia.



بیشتر بودن یاخته‌های گلیال:
مطالعات نشان داده که مغز اینشتین دارای تعداد بیشتری یاخته‌های گلیال است.



بزرگتر بودن جسم پینه‌ای:
اینشتین دارای جسم پینه‌ای (بخشی که دو نیمکره مغز را به هم متصل می‌کند) بزرگتری نسبت به افراد عادی بود طبق مطالعات Wikipedia.


کاهش حجم قسمت‌های مرتبط با زبان:
در مقابل، قسمت‌های مرتبط با زبان و صحبت کردن در مغز اینشتین کوچکتر از حد معمول بوده است طبق مطالعات Wikipedia.


نکته:

مطالعات انجام شده بر روی مغز اینشتین هنوز به طور کامل نتوانسته اند دلایل دقیق نبوغ او را توضیح دهند، اما به درک بهتری از رابطه بین ساختار مغز و توانایی‌های ذهنی کمک کرده‌اند.