در رسانه، فرستنده و مخاطب دو عنصر کلیدی هستند که تعامل آن‌ها تعیین‌کننده موفقیت یا عدم موفقیت یک پیام است. فرستنده (رسانه) باید پیام خود را به گونه‌ای طراحی کند که برای مخاطب قابل درک و جذاب باشد و مخاطب نیز باید به پیام فرستنده توجه کند و آن را درک کند تا ارتباط موثری شکل گیرد.

اهمیت فرستنده:

• انتخاب محتوا:

  فرستنده باید محتوایی را انتخاب کند که با نیازها، علایق و سطح درک مخاطبان همخوانی داشته باشد.

• روش ارائه:

  نحوه ارائه پیام نیز اهمیت دارد. فرستنده باید از زبان، لحن و قالب مناسبی برای مخاطبان هدف خود استفاده کند.

• اعتبار:

  فرستنده باید از اعتبار و شهرت مناسبی برخوردار باشد تا پیامش توسط مخاطبان جدی گرفته شود.

• بازخورد:

  فرستنده باید به بازخوردهای مخاطبان توجه کند و از آن‌ها برای بهبود پیام‌ها و ارتباطات خود استفاده کند.

اهمیت مخاطب:

• شناخت مخاطب:

  فرستنده باید مخاطبان خود را به خوبی بشناسد تا بتواند پیام‌های مناسبی را برای آن‌ها ارسال کند.

• درک پیام:

  مخاطب باید پیام فرستنده را به درستی درک کند تا بتواند واکنش مناسبی به آن نشان دهد.

• ارتباط:

  مخاطب باید در فرآیند ارتباط با فرستنده فعال باشد و به پیام‌های ارسالی واکنش نشان دهد.

• اعتماد:

  اعتماد مخاطبان به رسانه و فرستنده تأثیر زیادی بر موفقیت پیام دارد.

ارتباط متقابل:

فرستنده و مخاطب در یک فرآیند ارتباطی پویا و دوطرفه قرار دارند. فرستنده باید پیام خود را بر اساس نیازها و ویژگی‌های مخاطب تنظیم کند و مخاطب نیز باید به پیام فرستنده توجه کند و در صورت لزوم بازخورد ارائه دهد. این تعامل پویا، ارتباط مؤثر و هدفمند را در رسانه تضمین می‌کند.