در رهبانیت، که یک روش زندگی زاهدانه است و با ترک دنیا و زهد و ریاضت همراه است، معمولاً شراب‌خواری و سایر مظاهر لذت‌جویی نکوهش و منع می‌شود. رهبانیت در ادیان مختلف، با درجات متفاوتی، این مسئله را مورد توجه قرار داده و شراب‌خواری به عنوان یکی از موانع تهذیب نفس و سلوک معنوی شناخته می‌شود.

در اسلام، شراب‌خواری به شدت نکوهش شده و به عنوان یکی از گناهان کبیره محسوب می‌شود. در قرآن کریم و احادیث نبوی، به حرمت شراب‌خواری اشاره شده و مجازات‌های سختی برای آن در نظر گرفته شده است. در قرآن کریم آمده است: "يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنْصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ" (مائده، ۹۰) که ترجمه آن این است: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، شراب و قمار و بت‌ها و تیرهای قرعه پلیدند و از عمل شیطانند. از آنها دوری کنید، باشد که رستگار شوید.»

در مسیحیت نیز، اگرچه رهبانیت به عنوان یک گرایش فردی و درون‌دینی، دارای تفاوت‌هایی در برداشت‌ها و عمل‌ها است، اما به طور کلی، شراب‌خواری در آن نکوهش شده و به عنوان عاملی که با زهد و پرهیز از دنیا در تضاد است، در نظر گرفته می‌شود. به عنوان مثال، در کتاب مقدس آمده است: «شراب‌خواری و فسق و فجور را کنار بگذارید.» (رومیان ۱۳: ۱۳)

در آیین هندو نیز، رهبانیت (Sannyasa) با ترک دنیا و زهد همراه است و در آن نیز به پرهیز از لذت‌های دنیوی از جمله شراب‌خواری توصیه می‌شود.

بنابراین، در رهبانیت، چه در اسلام، چه در مسیحیت و چه در آیین هندو، شراب‌خواری به عنوان یک مانع در راه تهذیب نفس و سلوک معنوی در نظر گرفته می‌شود و از آن اجتناب می‌شود. باشگاه خبرنگاران جوان گفته است