بومی‌گرایی
بومی‌گرایی (Nativism) به معنای سیاست یا ایدئولوژی است که در آن ساکنان بومی (native) یک کشور یا منطقه، نسبت به مهاجران یا خارجی‌ها، در موقعیت بهتری قرار می‌گیرند. این دیدگاه معمولاً با مخالفت با مهاجرت و دفاع از منافع گروه بومی همراه است.
ویژگی‌های بومی‌گرایی:
مخالفت با مهاجرت:
بومی‌گرایی اغلب با محدودیت‌های مهاجرتی و سیاست‌هایی که مهاجران را از ورود یا دسترسی به خدمات دولتی محروم می‌کنند، همراه است.
دفاع از هویت ملی:
این دیدگاه به طور کلی بر حفظ هویت ملی و فرهنگی بومی، به عنوان یک ارزش مهم تأکید می‌کند.
موقعیت برتر برای بومی‌ها:
بومی‌گرایی معمولاً بر این باور است که بومی‌ها نسبت به مهاجران، حق‌دارند و باید در موقعیت برتری قرار بگیرند.
برخی از جنبه‌های بومی‌گرایی در ایران:
توجه به فرهنگ خودی:
در ادبیات و هنر ایران، بومی‌گرایی به معنای توجه به فرهنگ، تاریخ و آداب و رسوم محلی، به عنوان یک منبع الهام و ارزش، مورد تأکید قرار می‌گیرد.نقد سیاست‌های خارجی:
در برخی از دیدگاه‌های سیاسی، بومی‌گرایی می‌تواند با نقد سیاست‌های خارجی و تأثیرات منفی آنها بر هویت ملی و اقتصاد کشور همراه باشد.
برخی از نمونه‌های بومی‌گرایی در جهان:
بومی‌گرایی در ایالات متحده:
در تاریخ ایالات متحده، جنبش‌های بومی‌گرایی به مخالفت با مهاجرت‌های اروپایی و آسیایی، به ویژه در قرن 19 و اوایل قرن 20، معروف بودند.بومی‌گرایی در اروپا:
در برخی از کشورهای اروپایی، بومی‌گرایی به عنوان یک واکنش به افزایش مهاجرت‌های غیرقانونی و نگران‌کننده‌ها نسبت به تأثیرات فرهنگی و اقتصادی آنها، مطرح شده است.
به طور کلی، بومی‌گرایی یک مفهوم پیچیده است که در زمینه های مختلف سیاسی، فرهنگی و اجتماعی، تأثیرات مختلفی دارد
