این یک اصطلاح فارسی است که معنای آن این است: زمانی که می‌خواهید چیزی را در خفا و بدون اینکه کسی بشنود، بگویید، به در می‌گویید تا دیوار بشنود. به این معنا که گویا دیوار‌ها هم می‌توانند حرف‌های شما را بشنوند و شما در واقع در خفا حرف می‌زنید تا کسی غیر از آنها نشنود.

به در گفتیم دیوار بشنوه، یعنی ما در خفا و به آرامی حرف می‌زنیم تا اطرافیان نشنوند. گویی تنها دیوارهای خانه هستند که حرف‌های ما را می‌شنوند. این اصطلاح برای مواقعی استفاده می‌شود که بخواهید حرفی را در خفا و بدون اینکه کسی غیر از خودتان بشنود، بزنید. به عنوان مثال، اگر بخواهید با کسی درباره یک موضوع خصوصی صحبت کنید، ممکن است بگویید: «به در گفتیم دیوار بشنوه، حالا بگو ببینم چه خبره؟»