تفکر درباره تقدیر
تفکر روی تقدیر اثر مهمی دارد
- منبع: نمایندگی پاکدشت - همسفران
- سه شنبه ۱۳ تير ۱۴۰۲
- تعداد بازدید از این مطلب : ۵۹۹
در سیدی رنج دو موضوع را تعریف میکند یکی اصلاح الهی و دیگری جهانبینی.
اصلاح الهی یعنی؛ زدوده شدن، پاک شدن از ضدارزشها که میتواند کینه، دروغ، مصرف موادمخدر و... باشد.
جهانبینی؛ فرا گرفتن اصول و قوانینی که انسان به خودش آسیب نرساند. اگر در جهان هستی بنگریم متوجه انسانهایی میشویم که با انجام دادن کارهای ضدارزشی به خود آسیب رساندهاند. انسان گاهی احساس میکند در زمینه درس، پول و ... قدری عقب است، این افراد اگر در جهت اصلاح قدم بردارند و حرکت کنند این عقب افتادگی جبران میشود، در غیر این صورت دچار مشکلات فراوانی خواهند شد. شخصی که در مسیر حرکت میکند در آخر با چیزی به نام تقدیر روبهرو میشود. تقدیری که نامه پیشین ما انسانها است و بسته به تلاش فرد دارد؛ مانند فردی که وارد دانشگاه میشود و بعد از مدتی اگر درس نخواند و پیشرفتی نداشت در آخر اخراج خواهد شد. اما فردی دیگر است که وقتی وارد دانشگاه شد و تلاشش را کرد در آخر موفق خواهد شد. این موضوع برمیگردد به نامهپیشین که الآن اگر به جایی رسیده است حاصل تلاش خودش است نه دیگران. وقتی کسانی که خواستهای دارند و به آن نمیرسند به دیگران میگویند که من از ابتدا شانس نداشم؛ بیان کردن این الفاظ درست نیست و باید بدانند که این تقدیر بر مبنای سه چیز است: خواست، تقدیر و فرمان الهی. تقدیر را میتوان از روز ازل و از روز الست هم بگیریم. باید دانست که تفکر و اندیشه روی تقدیر اثر بسیار مهمی میگذارد مثلا؛ کسی پایش میشکند، یکی صبح تا شب گریه میکند و میگوید چرا من باید پایم میشکست و دیگری هم میگوید حالا شاید خواست خداوند بود، خوب شد ان یکی پایم نشکست و الان میتوانم به زندگیام برسم.
بطور کلی در زندگی سه سفر وجود دارد:
۱- سفر زمینی
۲- سفر سماوی
۳- سفر درونی
در مورد سفر زمینی؛ چیزی که وجود دارد این است که بعضیها میگویند؛ دنیا گشتن بهتر از دنیا خوردن است. بزرگان ما خیلی سفر میکردند. پیامبر اکرم میفرمودند: به دنبال علم باشید چرا که انسان باید "ز گهواره تا گور دانش بجوید" پس بزرگان در سفرها علم را آموختند.
در مورد سفر سماوی؛ اشاره به این دارد که این سفر مخصوص عرفا و بزرگان است.
در مورد سفر درونی؛ در این سیدی بیشتر روی مبحث سفر درونی تاکید میکنیم. سفری که از یک شخصیت به شخصیت دیگر حرکت میکنیم مانند؛ از ظلمت به نور، از نادانی به دانایی که بیشترین کار ما در کنگره ۶۰ سفر درونی است یعنی؛ تغییر جایگاه و کسی که وارد سفر دوم میشود این سفر درونی (از مصرف مواد تا قطع آن) را قطعا انجام داده است. وقتی کسی در مسیر حرکت میکند و رنج میبرد یعنی به راههای غیر ممکن دست یافته است، مانند شخصی که وارد کنگره میشود و با فرمانبرداری از راهنمایش به رهایی که غیر قابل ممکن بود میرسد و باید بداند که در این مسیر باید حرکت کند تا به نتیجه برسد. اگر همچنان در جایش بماند درهای علم به رویش بسته و در تاریکی خواهد ماند.
نتیجهای که از این سیدی میتوان گرفت این است که هر فردی با بستن چشمهایش وتمرکز کردن روی اهدافی که دارد؛ تفکر و اندیشهای که انجام میدهد و با سفر کردن در درونش و تلاشی که انجام میدهد میتواند بندهای ضدارزشی را پاره کند و با تقدیری که خداوند برایش رقم زده در مسیر درست رو به حرکت باشد.
تایپ و ویراستاری: همسفر فاطمه لژیون ۱۰
ارسال: همسفر فاطمه لژیون ۵
همسفران نمایندگی پاکدشت